Eergisteren hadden we onze 10 minuten gesprek op school voor onze oudste, Lucas. Nu hij in groep 2 zit, vond ik het best wel spannend. Hoe doet hij het en is hij rijp voor groep 3? Ik wil toch graag dat hij veilig in het gemiddelde zit, dat geeft mij rust. Ook was ik wel nieuwsgierig hoe hij zich gedraagd in de klas, wat voor soort jongen hij is.
Lucas doet het prima op school. Heel goed trouwens, daar hoef ik mij geen zorgen over te maken. Fijn. Alles was goed. De Cito-toets die hij gemaakt heeft, was ook helemaal goed. Een trotse mama dus.
Het enige "probleem" is zijn motivatie. Als hij een werkje moet maken, dan moet hij echt gemotiveerd worden. Anders is zijn aandacht zo weg.....richting de bouwhoek en richting de computer. Liever spelen. Ja, als je het spelend aanbiedt, dan doet hij het wel.
Ik vroeg de juf nog: "Is dat niet typisch jongens eigen?". Ja, zegt ze. En dat baart mij toch wel wat zorgen. Waarom moet hij zo een werkje maken? Waarom kan hij niet op een andere manier leren? Blijkbaar doet hij dat wel, want hij is pienter genoeg, zegt de test.
Als Lucas straks naar groep 3 gaat, moet hij de hele tijd in de klas stil achter zijn tafeltje zitten. Ha, dan valt Lucas nog mee. De middelste (die binnenkort naar school gaat) heeft daar toch veel problemen mee. Hoewel hij ook heel aandachtig een puzzel kan maken (wel eentje met dinosaurussen of Cars natuurlijk). En hoe stil hij wel niet is als hij Angry Birds op de iPad speelt.
Op mijn favoriete site www.ted.com zag ik het volgende filmpje wat mij totaal aansprak. Zij spreekt over redenen waarom jongens het minder goed op school (en meer uitvallen). Een oplossing voor dit probleem ziet zij in verbeterde educatieve games. En daar ben ik ook een grote voorstander van. Ik ga actief op zoek naar goede educatieve games.
Ik wil heel graag dat mijn kinderen tot volle bloei komen. En als het huidige schoolsysteem daar niet geschikt voor is, dan vind ik dat dat moet veranderen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor jongens, want ik houd niet van generaliseren. In de tussentijd ga ik op zoek hoe ik hier een antwoord op kan geven. Een antwoord aan mijn jongens.
-- Jolanda Bücking
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wow, geraakt door je verhaal en het filmpje. Ik ben moeder van 3 zoons, de oudste zijn 7, en ik moet zeggen dat ik een redelijke aversie heb tegen hun DS-en, terwijl zij er echt helemaal in opgaan! Hun wereld! En ze zijn traag en afwezig op school. Hmm... Als je een goede tip voor een game hebt, dan hoor ik het graag!
BeantwoordenVerwijderenHoi Jolanda, ik geloof niet dat het alleen jongens betreft. Mijn dochter van net 5 (helemaal geen wildebras) zei gisteravond nog dat ze het op school niet leuk vindt en op de BSO wel. Op de vraag waarom: Op de BSO kan ik spelen.
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar.. en doet me weer twijfelen aan het pad dat we ingeslagen zijn. (triversum) want onze oudste (4,5) is zo druk, weinig geconcentreerd en loopt sociaal emotioneel iets achter, net als in spraakontwikkeling (niet taal, z'n woordenschat is bovengemiddeld).
BeantwoordenVerwijderenDus ja, ik denk dat het schoolsysteem niet echt aansluit op de stuiterjongetjes.
Ik hou me ook aanbevolen voor tips.